Mevzu Kedi Değil

Hayatımda olmayı o seçmedi. Bu konuda irade sahibi değildi. Mucize gibi geldi, ona yüklediğim bu anlamı da o seçmedi.

Ona imkanlar nispetinde bir alan oluşturdum. Beslenme, barınma gibi temel ihtiyaçlarını giderebileceği bir yer yaptım.

Sonrası çok sevgi. Koşulsuz, nedensiz... biliyorum ki hayatımızın sınırlı bir zamanını birlikte geçireceğiz.

Onun bir fıtratı var, kendine ait bir dünyası var, bütün bunlarla birlikte onu olduğu gibi kabul ediyor ve seviyorum.

Dışarı çıktığımda aklım onda oluyor bazen, birkaç saat görmesem özlüyorum. İyi olmasını istiyorum. Bütün bu duygular, düşünceler, endişeler bana ait.

Tuvaletini kendisi temizleyemez elbette, ya da mamasını kendisi alamaz. Bütün bunlar benim en başından razı geldiğim bana ait sorumluluklar. Zira o seçmedi benim dünyamda olmayı.

Sırf bu sebeple ona kendi dünyamı dayatamam. Huzur içinde olması, iyi olması için yapabileceklerimi yaparım. Günün sonunda kucağımda gırlasa da gırlamasa da sevgim tam bir kabul içeriyor.

Masanın üzerine zıplamasın diye kedi spreyi kullanmıyorum mesela, bana etik gelmiyor. Benim istediğim gibi bir kedi olması fikri çok saçma geliyor :)

Olduğu gibi, olduğu haliyle seviyorum.

Söylememe gerek var mı bilmiyorum ama konunun kediyle alakası yok 🙂